1. Zapoznaję was zaś, bracia, ewangelią, którą wam zwiastowałem, którą też przyjęliście i w której trwacie,
2. i przez którą zbawieni jesteście, jeśli ją tylko zachowujecie tak, jak wam ją zwiastowałem, chyba że próżno uwierzyliście.
3. Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism
4. i że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism,
5. i że ukazał się Kefasowi, potem dwunastu;
6. potem ukazał się więcej niż pięciuset braciom naraz, z których większość dotychczas żyje, niektórzy zaś zasnęli;

7. potem ukazał się Jakubowi, następnie wszystkim apostołom;
8. a w końcu po wszystkich ukazał się i mnie jako poronionemu płodowi.
9. Ja bowiem jestem najmniejszym z apostołów i nie jestem godzien nazywać się apostołem, gdyż prześladowałem zgromadzenie(zbór, kościół) Boga.
10. Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a Jego łaska względem mnie nie okazała się próżna(pusta), ale pracowałem więcej od nich wszystkich, jednak nie ja, lecz łaska Boga, która [jest] ze mną.
11. Czy więc ja, czy oni, to samo opowiadamy, i tak uwierzyliście.
12. A jeśli się o Chrystusie opowiada, że został z martwych wzbudzony, jakże mogą mówić niektórzy między wami, że zmartwychwstania nie ma?
13. Bo jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie został wzbudzony;
14. a jeśli Chrystus nie został wzbudzony, to daremne(puste) jest nasze poselstwo o daremna jest wasza wiara;
15. okazuje się bowiem, żeśmy byli fałszywymi świadkami Boga, skoro umarli nie zmartwychwstają, przeciwko Bogu świadczyliśmy, że z martwych wzbudził Chrystusa.
16. Jeśli bowiem umarli nie bywają wzbudzeni, to i Chrystus nie został wzbudzony;
17. a jeśli Chrystus nie został wzbudzony, daremna(prózna) jest wiara wasza; jesteście jeszcze w swoich grzechach.
18. Zatem i ci, którzy zasnęli w Chrystusie, poginęli.
19. Jeśli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej pożałowania godni.
20. A jednak Chrystus został wzbudzony z martwych i jest pierwszym(pierwociną)plonem tych, którzy zasnęli.
21. Skoro bowiem śmierć [przyszła] przez człowieka, przez człowieka [przyszło] też zmartwychwstanie umarłych.

22. Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni.
23. A każdy w swoim porządku: jako pierwszy Chrystus, potem ci, którzy są Chrystusowi w czasie jego przyjścia,
24. potem nastanie koniec, gdy odda władzę królewską Bogu Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc.
25. Bo On musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół(wrogów) pod stopy swoje.
26. A jako ostatni wróg zniszczona będzie śmierć.
27. Wszystko bowiem poddał pod stopy Jego. Gdy zaś mówi, że wszystko zostało poddane, rozumie się, że oprócz tego, który mu wszystko poddał.
28. A gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim.
29. Cóż więc uczynią ci, którzy się dają zanurzyć za umarłych? Jeżeli umarli w ogóle nie bywają wzbudzeni, to po cóż się dają zanurzyć za nich?
30. Po cóż i my każdej godziny narażamy się na niebezpieczeństwo?
31. Codziennie umieram, bracia, (zapewniam) na waszą chlubę, którą mam w Chrystusie Jeszu, naszym Panu.
32. Jeśli ja na sposób ludzki walczyłem z dzikimi zwierzętami w Efezie, jaki z tego dla mnie pożytek? Jeśli umarli nie bywają wzbudzeni, jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy.
33. Nie dawajcie się zwodzić; złe rozmowy psują dobre obyczaje.
34. Opamiętajcie się nareszcie i nie grzeszcie; albowiem niektórzy nie znają Boga; dla zawstydzenia waszego to mówię.
35. Ale powie ktoś: Jak bywają wzbudzeni umarli? I w jakim ciele przychodzą?

36. Niemądry! To, co siejesz, nie ożyje, jeśli nie umrze.
37. A to, co siejesz, nie jest przecież tym ciałem, które ma powstać, lecz gołe ziarno, może pszenicznym, a może jakimś innym;
38. ale Bóg daje mu ciało, jakie chce, a każdemu z nasion właściwe jemu ciało.
39. Nie każde ciało jest jednakowe, bo inne jest ciało ludzkie, a inne zwierząt, jeszcze inne ciało ptaków, a inne ryb.
40. Są też ciała niebiańskie i ciała ziemskie, lecz inna jest chwała [ciał] niebiańskich, a inna ziemskich.
41. Inny blask słońca, a inny blask księżyca, i inny blask gwiazd; bo gwiazda od gwiazdy różni się jasnością.
42. Tak też jest ze zmartwychwstaniem. Co się sieje jako skażone, bywa wzbudzone nieskażone;
43. sieje się w niesławie, bywa wzbudzone w chwale; sieje się w słabości, bywa wzbudzone w mocy;
44. sieje się ciało cielesne, bywa wzbudzone ciało duchowe. Jeżeli jest ciało cielesne, to jest także ciało duchowe.
45. Tak też napisano: Pierwszy człowiek Adam stał się istotą żywą, ostatni Adam stał się duchem ożywiającym.
46. Wszakże nie to, co duchowe, jest pierwsze, lecz to, co cielesne, potem dopiero duchowe.
47. Pierwszy człowiek jest z prochu ziemi, ziemski; drugi człowiek jest z nieba.
48. Jaki ten ziemski, tacy i ziemscy (ludzie), a jaki Ten niebiański, tacy i niebiańscy.
49. Przeto jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak będziemy też nosili obraz niebiańskiego człowieka.
50. A powiadam, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego ani to, co skażone, nie odziedziczy tego, co nieskażone.
51. Oto tajemnicę wam objawiam: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni;

52. w jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy przemienieni.
53. Albowiem to, co skażone, musi przyoblec się w to, co nieskażone, a to, co śmiertelne, musi przyoblec się w nieśmiertelność.
54. A gdy to, co skażone, przyoblecze się w to, co nieskażone, i to, co śmiertelne, przyoblecze się w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo napisane: Pochłonięta jest śmierć w zwycięstwie!
55. Gdzie jest, o śmierci, twoje żądło? Gdzie jest, kraino umarłych[hadesie], twoje zwycięstwo?
56. A żądłem śmierci jest grzech, a mocą grzechu jest prawo;
57. ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jeszu Chrystusa.
58. A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny(próżny) w Panu.

dalej->