1. W tej zaś porze król Herod zarzucił (swoje) ręce, aby wyrządzić zło niektórym ze zgromadzenia.
2. Jakowa, brata Jana, zgładził miecze( kazał ściąć).
3. Gdy zaś widział, że się to podoba Judejczykom, kazał pojmać i Piotra; a były to dni Przaśników.
4. A gdy go ujął, wtrącił do więzienia i przekazał czterem czwórkom żołnierzy, aby go strzegli, zamierzając po święcie Paschy stawić go przed ludem.
5. Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a zgromadzenie nieustannie modlił się za niego do Boga.

6. Owej nocy, gdy Herod miał go już wyprowadzić, Piotr, skuty dwoma łańcuchami, spał między dwoma żołnierzami, strażnicy zaś przed drzwiami strzegli więzienia.
7. W tedy zjawił się poseł(anioł) Pański, a w celi zajaśniało światło; trąciwszy zaś Piotra w bok, obudził go, mówiąc: Wstań prędko! I opadły łańcuchy z jego rąk.
8. I rzekł poseł(anioł) do niego: Opasz się i włóż sandały swoje. I uczynił tak. I rzecze mu: Narzuć na siebie płaszcz swój i pójdź za mną.
9. Wyszedł więc i podążał za nim, lecz nie wiedział, że to, co się za sprawą posła(anioła) dzieje, jest rzeczywistością; sądził raczej, że ma widzenie.
10. A gdy minęli pierwszą i drugą straż, doszli do żelaznej bramy wiodącej do miasta, która się im sama otworzyła; i wyszli na zewnątrz, przeszli jedną ulicę i nagle poseł(anioł) opuścił go.
11. A gdy Piotr przyszedł do siebie, rzekł: Teraz wiem naprawdę, że Pan posłał anioła swego i wyrwał mnie z ręki Heroda i ze wszystkiego, czego oczekiwał lud Judejczyków.
12. Gdy sobie to uświadomił, udał się do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie było wielu zgromadzonych na modlitwie.
13. A gdy zapukał(zakołatał) do drzwi bramy, wyszła dziewczyna, imieniem Rode, aby nasłuchiwać,
14. i poznawszy głos Piotra, z radości nie otworzyła bramy, lecz pobiegła do domu i oznajmiła, że Piotr stoi przed bramą.
15. Oni zaś powiedzieli do niej: Oszalałaś! Ona jednak zapewniała, że tak jest istotnie. A oni na to: To jego poseł(anioł).
16. Piotr zaś pukał(kołatał) nadal. A gdy otworzyli, ujrzeli go i zdumieli się.
17. On zaś dał im znak ręką, aby się uciszyli, i opowiedział im, jak go Pan wyprowadził z więzienia. Po czym powiedział: Powiadomcie o tym Jakowa i braci. Potem wyszedł i udał się na inne miejsce.

18. Z nastaniem dnia doszło do niemałego popłochu wśród żołnierzy o to, co się stało z Piotrem.
19. Herod zaś kazał go szukać, a gdy go nie znalazł, kazał przesłuchać stróżów i wyprowadzić na stracenie. Potem odszedł z Judei do Cezarei i tam przebywał.
20. Toczył on zacięty spór z Tyryjczykami i Sydończykami. Oni zaś jednomyślnie przybyli do niego i po przekonaniu Blasta, podkomorzego królewskiego, prosili o pokój, ponieważ ich kraj pobierał żywność z (ziem) królewskich.
21. W wyznaczonym dniu Herod ubrany w szaty królewskie zasiadł na tronie i wygłosił do nich mowę,
22. lud zaś wołał: Głos to boga nie człowieka.
23. W tej samej chwili poraził go poseł(anioł) Pański za to, że nie oddał chwały Bogu; potem stoczony przez robactwo, oddał ostatnie tchnienie.
24. Lecz Słowo Boga rosło i rozszerzało się.
25. Barnaba zaś i Saul, spełniwszy posłannictwo, powrócili z Jeruszalem, zabierając z sobą Jana, zwanego Markiem.

dalej->