- Patrzcie, jak wielką miłość dał nam Ojciec, abyśmy byli nazwani dziećmi Bożymi — i [nimi] jesteśmy. Świat dlatego nas nie zna, że Jego nie poznał.
- Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, gdyż ujrzymy Go takim, jakim jest.
- I każdy, kto tę nadzieję w Nim pokłada, oczyszcza się, tak jak On jest czysty.
- Każdy, kto popełnia grzech, przekracza też prawo, ponieważ grzech jest przekroczeniem prawa.
- A wiecie, że On się objawił, aby zgładzić grzechy, a grzechu w Nim nie ma.
- Każdy, kto w Nim mieszka, nie grzeszy; każdy, kto grzeszy, nie widział Go ani Go nie poznał.
- Dzieci, niech was nikt nie zwodzi; kto postępuje sprawiedliwie, sprawiedliwy jest, jak On jest sprawiedliwy.
- Kto popełnia grzech, z diabła jest, gdyż diabeł od początku grzeszy. A Syn Boży na to się objawił, aby zniweczyć dzieła diabła.
- Każdy, kto się narodził z Boga, nie popełnia grzechu, bo jego nasienie w nim pozostaje i nie może grzeszyć, gdyż narodził się z Boga.
- Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabła. Kto nie postępuje sprawiedliwie, nie jest z Boga, jak też ten, kto nie miłuje brata swego.
- Albowiem to jest zwiastowanie, które słyszeliście od początku, że mamy się nawzajem miłować;
- nie tak jak Kain, który był od złego i brutalnie zamordował swojego brata. A dlaczego go zamordował? Dlatego, że jego czyny były złe, a czyny jego brata sprawiedliwe.
- Nie dziwcie się, moi bracia, jeśli świat was nienawidzi.
- My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci; kto nie miłuje, pozostaje w śmierci.
- Każdy, kto nienawidzi brata swego, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie ma w sobie życia eonowego (wiecznego).
- Po tym poznaliśmy miłość, że On za nas oddał życie swoje; i my winniśmy życie oddawać za braci.
- Jeśli zaś ktoś posiada dobra tego świata, a widzi brata w potrzebie i zamyka przed nim serce swoje, jakże w nim może mieszkać miłość Boga?
- Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą.
- Po tym poznamy, żeśmy z prawdy i uspokoimy przed Nim swoje serca,
- to jest, jeśli oskarża nas nasze serce, że Bóg jest większy niż nasze serce i wie wszystko.
- Umiłowani, jeżeli nas serce nie oskarża, możemy śmiało stanąć przed Bogiem
- i otrzymamy od Niego, o cokolwiek prosić będziemy, gdyż przykazań Jego przestrzegamy i czynimy to, co miłe jest przed obliczem Jego.
- A to jest przykazanie Jego, abyśmy wierzyli w imię Syna Jego, Jeszu Chrystusa, i miłowali się wzajemnie, jak nam przykazał.
- A kto przestrzega Jego przykazań, trwa w Nim, a On w nim; to natomiast, że On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.
Brak komentarzy