1. Dlatego, mając tę służbę, według okazanego nam miłosierdzia, nie zniechęcamy się(słabniemy),
2. lecz wyrzekliśmy się ukrytych haniebnych [czynów], nie postępując podstępnie ani nie fałszując słowa Bożego, ale przez ujawnianie prawdy polecamy samych siebie sumieniu każdego człowieka w obliczu Boga.

3. A jeśli nawet ewangelia nasza jest zasłonięta, zasłonięta jest dla tych, którzy giną,
4. w których bóg tego świata zaślepił umysły, w niewierzących, aby nie świeciła im światłość ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.
5. Albowiem nie siebie samych głosimy, lecz Chrystusa Jeszu, że jest Panem, o sobie zaś, żeśmy sługami waszymi dla Jeszu.
6. Bo Bóg, który rzekł: Z ciemności niech światłość zaświeci, rozświecił serca nasze, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym.
7. Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc, która wszystko przewyższa, jest z Boga, a nie z nas.
8. Zewsząd jesteśmy uciskani, lecz nie przygnębieni, bezradni, lecz nie zrozpaczeni,
9. prześladowani, ale nie opuszczeni, powaleni, ale nie pokonani,
10. zawsze śmierć Jeszu w ciele noszący, aby i życie Jeszu zostało w naszym ciele ujawnione.
11. Zawsze bowiem my, którzy żyjemy, jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jeszu, aby i życie Jeszu objawiło się w naszym śmiertelnym ciele.
12. Tak więc śmierć wykonuje dzieło swoje w nas, a życie w was.
13. Mając zaś tego samego ducha wiary, jak jest napisane: Uwierzyłem, dlatego przemówiłem; my [również] wierzymy i dlatego mówimy,
14. wiedząc, że Ten, który wzbudził(podniósł) Pana Jeszu, także i nas z Jeszu wzbudzi i razem z wami postawi (przed sobą).
15. Wszystko to bowiem dzieje się ze względu na was, aby, im więcej jest uczestników łaski, tym bardziej obfitowało dziękczynienie ku chwale Bożej.
16. Dlatego nie upadamy na duchu; bo choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z każdym dniem.
17. Ten bowiem nasz chwilowy i lekki ucisk przynosi nam przeogromną i wieczną wagę chwały,
18. nam, którzy nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne.

dalej->