1. Albowiem sami wiecie, bracia, jakie było przyjście nasze do was, że nie było ono daremne,
2. ale chociaż przedtem, jak wiecie, w Filippi ucierpieliśmy i byliśmy znieważeni, to jednak w Bogu naszym nabraliśmy odwagi, by w ciężkim boju głosić wam ewangelię Bożą.
3. Albowiem wezwanie nasze nie wywodzi się z błędu ani z nieczystych pobudek i nie kryje w sobie podstępu(przynęty),
4. lecz jak zostaliśmy przez Boga uznani za godnych, aby nam została powierzona ewangelia, tak mówimy, nie aby się podobać ludziom, lecz Bogu, który bada serca nasze.
5. Albowiem nigdy nie posługiwaliśmy się pochlebstwami, jak wiecie, ani też nie kierowaliśmy się pod jakimkolwiek pozorem chciwością; Bóg jest świadkiem,
6. nie szukaliśmy też chwały u ludzi ani u was, ani u innych,
7. choć jako apostołowie Chrystusa mogliśmy być w poważaniu; tymczasem byliśmy pośród was jak niemowlęta, jak żywicielka otaczająca troską swoje dzieci.
8. Żywiliśmy dla was taką życzliwość, iż gotowi byliśmy nie tylko użyczyć wam ewangelii Bożej, ale i dusze swoje oddać, ponieważ was umiłowaliśmy.
9. Pamiętacie bowiem, bracia, trud nasz i mozół; pracując nocą i dniem, aby nie obciążać kogokolwiek z was, głosiliśmy wam ewangelię Bożą.
10. Wy jesteście świadkami i Bóg, jak święcie(pobożnie) i sprawiedliwie, i nienagannie postępowaliśmy pośród was wierzących.
11. Tak też wiecie, że każdego z was, jak ojciec swoje dzieci, zachęcaliśmy i pocieszaliśmy,
12. napominaliśmy i zachęcali, i zaklinali, abyście prowadzili życie godne Boga, który was powołuje do swego Królestwa i chwały.
13. Dlatego też i my dziękujemy Bogu nieustannie, że przyjęliście słowo Boże, które od nas słyszeliście nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako słowo Boże, które też w was wierzących skutecznie działa.

14. Albowiem wy, bracia, staliście się naśladowcami zgromadzeń(zborów) Bożych, które są w Judei w Chrystusie Jeszu, bo i wy doświadczyliście tych samych cierpień od swoich rodaków, jak i oni od Judejczyków,
15. którzy i Pana Jeszu zabili, i proroków, i nas prześladowali, i Bogu się nie podobają i wszystkim ludziom są przeciwni.
16. Zabraniają nam zwiastować narodom(poganom), żeby [ci] nie byli zbawieni, aby zawsze dopełniali [miary] swoich grzechów; nadszedł bowiem na nich ostateczny gniew.
17. My zaś, bracia, odłączeni od was na jakiś czas ciałem, lecz bynajmniej nie sercem, z tym większym pragnieniem staraliśmy się ujrzeć wasze oblicze.
18. Dlatego chcieliśmy przyjść do was, ja, Paweł, i raz i drugi, ale przeszkodził nam szatan.
19. Bo któż jest naszą nadzieją albo radością, albo koroną chwały przed obliczem Pana naszego Jeszu Chrystusa w chwili jego przyjścia? Czy nie wy?
20. Zaiste, wy jesteście chwałą naszą i radością.

dalej->