1. I zaraz wczesnym rankiem arcykapłani wraz ze starszymi oraz uczonymi w Piśmie i całym Sanhedrynem odbyli naradę, po czym związali Jeszu, odprowadzili Go i wydali Piłatowi.
2. I zapytał Go Piłat: Czy Ty jesteś królem Judejczków? A On odpowiadając mu, rzekł: Ty to mówisz.
3. A arcykapłani oskarżali Go o wiele rzeczy.
4. Piłat zapytał Go znowu: Nic nie odpowiadasz? Patrz, o jak wiele rzeczy Cię oskarżają.
5. Lecz Jeszu już nic nie odpowiedział, tak iż się Piłat dziwił.
6. A na święto wypuszczał im jednego więźnia, o którego prosili.
7. A pewien człowiek, zwany Barabasz, był wówczas więziony wraz z buntownikami, którzy podczas rozruchów popełnili zabójstwo.

8. I wystąpił tłum, i począł prosić o to, co im zawsze czynił.
9. Piłat zaś odpowiedział im, mówiąc: Czy chcecie, abym wam wypuścił króla Judejczyków?
10. Wiedział bowiem, że arcykapłani wydali Go z zawiści.
11. Ale arcykapłani podburzyli tłum, aby im raczej wypuścił Barabasza.
12. Na to Piłat, odpowiadając ponownie, rzekł im: Cóż więc mam uczynić z tym, którego nazywacie królem Judejczków?
13. A oni znowu zawołali: Ukrzyżuj Go!
14. A Piłat rzekł do nich: Cóż więc złego uczynił? Ale oni krzyczeli tym głośniej: Ukrzyżuj Go!
15. Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, wypuścił im Barabasza, a Jeszu kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.
16. Żołnierze odprowadzili Go więc na wewnętrzny dziedziniec, to jest do Pretoriom, i zwołali całą kohortę(oddział).
17. I ubrali Go w purpurę, upletli koronę cierniową i włożyli Mu ją na głowę.
18. I poczęli Go pozdrawiać: Bądź pozdrowiony, królu Judejczyków!
19. I bili Go po głowie trzciną, i pluli na Niego, a upadając na kolana, bili Mu pokłony.
20. A gdy Go wyśmiali, zdjęli z Niego purpurę i ubrali Go w Jego szaty. I wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować.
21. I przymusili przechodzącego (tam) niejakiego Szymona Cyrenejczyka, ojca Aleksandra i Rufa, który szedł z pola, aby poniósł Jego krzyż.
22. I przyprowadzili Go na miejsce [zwane] Golgota, co się tłumaczy: Miejsce Czaszki.
23. I dali Mu do picia wino, zmieszane z mirrą, ale On nie przyjął.
24. Potem Go ukrzyżowali i podzielili szaty Jego, rzucając o nie losy, co kto miał wziąć.
25. A była godzina trzecia, kiedy Go ukrzyżowali.

26. Był też wypisany napis z podaniem jego winy: Król Judejczyków.
27. I ukrzyżowali dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie.
28. Tak wypełniło się Pismo, które mówi: Zaliczono Go w poczet złoczyńców(przestępców).
29. A ci, którzy mimo przechodzili, bluźnili Mu, kiwali głowami swymi i mówili: Hej, Ty, który rozwalasz świątynię, a w trzy dni ją odbudowujesz,
30. ratuj siebie samego i zstąp z krzyża!
31. Podobnie arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie drwili z Niego i mówili do siebie: Innych ratował, a siebie samego wyratować nie może.
32. Pomazaniec, król Iszraela, zstąpi teraz z krzyża, abyśmy ujrzeli i uwierzyli. Także i ci, co z nim byli ukrzyżowani, urągali Mu.
33. A gdy nadeszła godzina szósta, ciemność na całej ziemi się stała, aż do godziny dziewiątej.
34. O godzinie dziewiątej zawołał Jeszu donośnym głosem: Eloi, Eloi, lama sabachtani? Co się wykłada: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie zostawiłeś(opuścił)?
35. A niektórzy z tych, co stali obok, gdy to usłyszeli, mówili: Oto Elija(Eliasza) woła.
36. I przybiegł jeden, napełnił gąbkę octem, włożył ją na trzcinę i dał mu pić, mówiąc: Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Elija(Eliasz), aby Go zdjąć.
37. Jeszu zaś zawołał donośnym głosem i wydał ostatnie tchnienie.
38. Wtedy zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, od góry aż do dołu.
39. A setnik, który stał naprzeciw, gdy zobaczył, że w taki sposób wydał ostatnie tchnienie, powiedział: Ten człowiek naprawdę był Synem Boga.
40. Były też niewiasty, które się przypatrywały z daleka, między nimi Maria Magdalena i Maria, matka Jakowa Mniejszego, i Josefa, i Salome,
41. które, gdy był w Galilei, chodziły za Nim i posługiwały Mu, i wiele innych, które wraz z Nim przyszły do Jeruszalem.

42. A gdy już nadszedł wieczór, był to bowiem dzień Przygotowania, który jest przed sabatem,
43. przyszedł Josef z Arymatei, znakomity członek Rady, który też oczekiwał Królestwa Bożego; on śmiało wszedł do Piłata i prosił o ciało Jeszu.
44. A Piłat zdziwił się, że już umarł; i przywołał setnika, i zapytał go, czy dawno umarł.
45. I dowiedziawszy się od setnika, darował ciało Josefowi.
46. A on kupił prześcieradło, zdjął Go, owinął w prześcieradło i złożył w grobowcu wykutym w skale, i przytoczył kamień przed wejście do grobu.
47. Ale Maria Magdalena i Maria, matka Josefa, przyglądały się, gdzie Go złożono.

dalej->

Wersja robocza