1. Przed świętem Paschy, Jeszu, wiedząc, iż nadeszła godzina Jego odejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich, którzy byli na świecie, umiłował ich aż do końca.
2. A podczas wieczerzy, gdy diabeł wzbudził(zasiał)  w sercu Judy, syna Szymona Iskarioty, zamysł wydania Go,
3. wiedząc, iż Ojciec wszystko dał Mu w ręce i że od Boga wyszedł i do Boga odchodzi.
4. Wstał od wieczerzy i złożył szaty, a wziąwszy [płócienny] ręcznik, przepasał się.
5. Potem nalał wody do miednicy(miski) i zaczął myć nogi uczniom, i wycierać ręcznikiem, którym był przepasany.
6. Podszedł też do Szymona Piotra, który mu rzekł: Panie, Ty miałbyś umywać moje nogi?
7. Odpowiedział Jeszu i rzekł mu: Tego, co ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale potem zrozumiesz.
8. Rzekł do Niego Piotr: Przenigdy nie będziesz umywał nóg moich! Odpowiedział mu Jeszu: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał działu ze Mną.
9. Rzekł do Niego Szymon Piotr: Panie, nie tylko nogi moje, lecz i ręce, i głowę.
10. Powiedział do niego Jeszu: Kto jest umyty, nie ma potrzeby myć się, chyba tylko nogi, bo czysty jest cały. I wy czyści jesteście, lecz nie wszyscy.
11. Wiedział bowiem, kto Go ma wydać; dlatego rzekł: Nie wszyscy jesteście czyści.
12. Gdy więc umył nogi ich i przywdział szaty swoje, i znów usiadł, rzekł do nich: Czy wiecie, co wam uczyniłem?
13. Wy nazywacie mnie Nauczycielem i Panem, i słusznie mówicie, bo jestem Nim.
14. Jeśli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem nogi wasze, i wy winniście sobie nawzajem umywać nogi.
15. Albowiem dałem wam przykład, byście i wy czynili, jak Ja wam uczyniłem.
16. Amen, amen, powiadam wam: Sługa nie jest większy nad pana swego ani poseł nie jest większy od tego, który go posłał.
17. Jeśli to wiecie, błogosławieni jesteście, gdy zgodnie z tym postępować będziecie.

18. Nie o was wszystkich mówię; Ja wiem, których wybrałem; lecz niech się wypełni Pismo: Ten, kto spożywa chleb mój, podniósł na Mnie piętę swoją.
19. Już teraz powiadam wam, zanim się to stanie, abyście, gdy się to stanie, uwierzyli, że Ja jestem.
20. Amen, amen, powiadam wam, kto przyjmuje tego, kogo poślę, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje tego, kto Mnie posłał.
21. Po tych słowach Jeszu, wstrząśnięty do głębi, oświadczył, mówiąc: Amen, amen, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda.
22. Wtedy uczniowie spojrzeli po sobie w niepewności, o kim mówi.
23. A jeden z jego uczniów, ten, którego Jeszu miłował, położył się na piersi Jeszu.
24. Skinął więc na niego Szymon Piotr i rzekł do niego: Zapytaj, kto to jest. O kim mówi!
25. A on, położywszy się na piersi Jeszu, zapytał Go: Panie, kto to jest?
26. A Jeszu mu odpowiedział: To jest ten, któremu Ja podam umoczony kawałek chleba. Wziął więc kawałek, umoczył go i dał Judzie, synowi Szymona Iskarioty
27. A zaraz potem wszedł w niego szatan. Rzekł więc do niego Jeszu: Czyń zaraz, co masz czynić.
28. Ale tego żaden ze współsiedzących nie zrozumiał, po co mu to rzekł.
29. A ponieważ Juda (Judasz) był skarbnikiem, przypuszczali niektórzy, iż Jeszu mu rzekł: Nakup, czego nam trzeba na święto, lub żeby coś dał ubogim.
30. On więc, wziąwszy kawałek chleba, natychmiast wyszedł, a była noc.
31. A gdy wyszedł, Jeszu powiedział: Teraz jest uwielbiony Syn Człowieczy i Bóg jest w Nim uwielbiony.
32. Jeśli Bóg został uwielbiony w Nim, to i Bóg uwielbi Go w sobie i wnet Go uwielbi.

33. Dzieci! Jeszcze chwilkę będę z wami; szukać mnie będziecie i, jak powiedziałem Judejczykom: Gdzie Ja idę, tam wy przyjść nie możecie, i teraz wam to mówię.
34. Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali.
35. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie.
36. Rzekł mu Szymon Piotr: Panie, dokąd idziesz? Odpowiedział Jeszu: Dokąd idę, ty teraz ze Mną iść nie możesz, ale potem pójdziesz.
37. Rzekł mu Piotr: Panie! Czemu nie mogę teraz iść za tobą? Duszę swoją za ciebie położę.
38. Odpowiedział mu Jeszu: Duszę swoją za Mnie położysz? Amen, amen, powiadam ci: Zanim kur zapieje, trzykroć się Mnie zaprzesz.

dalej->

Wersja robocza