1. A gdy On w pewnym miejscu modlił się i zakończył modlitwę, ktoś z jego uczniów rzekł do Niego: Panie, naucz nas modlić się, jak i Jan nauczył uczniów swoich.
2. Wtedy rzekł do nich: Gdy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje,
3. Bądź wola Twoja, jak w niebie tak i na ziemi, chleba naszego powszedniego daj nam na każdy dzień.
4. Przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciwko nam zawinił. I nie wystawiaj nas na pokusę, ale wybaw nas od złego.
5. I rzekł do nich: Któż z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby,

6. albowiem przyjaciel mój przybył do mnie, będąc w podróży, a nie mam mu co podać.
7. A tamten z mieszkania odpowie mu: Nie naprzykrzaj mi się, drzwi już są zamknięte, dzieci moje są ze mną w łóżku, nie mogę wstać i dać ci.
8. Powiadam wam, jeżeli nawet nie dlatego wstanie i da mu, że jest jego przyjacielem, to dla natręctwa jego wstanie i da mu, ile potrzebuje.
9. A ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam.
10. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu otworzą.
11. Gdzież jest taki ojciec pośród was, który, gdy syn będzie go prosił o chleb, da mu kamień? Albo gdy będzie go prosił o rybę, da mu zamiast ryby węża?
12. Albo gdy będzie prosił o jajo, da mu skorpiona?
13. Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą.
14. I wypędzał demona, który był niemy. A gdy demon wyszedł, niemy przemówił. I tłum zdumiał się.
15. Niektórzy zaś z nich mówili: On wypędza demony mocą Belzebuba, władcy demonów.
16. Inni zaś, wystawiając Go na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba.
17. A On znając ich zamysły, rzekł do nich: Każde królestwo, rozdarte wewnętrznie, pustoszeje, a skłócone domy upadają.
18. Jeśli więc szatan sam w sobie jest rozdarty, jak się ostanie jego królestwo, skoro mówicie, że Ja mocą Belzebuba wypędzam demony?
19. Jeśli zaś Ja mocą Belzebuba wypędzam demony, to czyją mocą synowie wasi wypędzają?  Dlatego oni będą waszymi sędziami.

20. Jeżeli natomiast Ja palcem Bożym wypędzam demony, zaiste przyszło już do was Królestwo Boże.
21. Gdy zbrojny mocarz strzeże swego zamku, bezpieczne jest mienie jego.
22.  Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i zwycięży go, zabiera całą jego broń, na której polegał, i rozdaje jego łupy.
23. Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie, a kto nie gromadzi(zbiera) ze Mną, rozprasza.
24. A gdy tchnienie nieczyste wyjdzie z człowieka, wędruje po miejscach bezwodnych, szukając ukojenia, a gdy nie znajdzie, mówi: Wrócę do domu swego, skąd wyszedłem.
25. I przychodzi i zastaje go wymiecionym oraz przyozdobionym.
26. Wówczas idzie i zabiera z sobą siedem innych duchów, gorszych niż on, i wchodzą, i mieszkają tam. I bywa końcowy stan człowieka tego gorszy niż pierwotny.
27. A gdy On to mówił, pewna niewiasta z tłumu, podniosła swój głos, rzekła do Niego: Błogosławione łono, które cię nosiło, i piersi, które ssałeś.
28. On zaś rzekł: Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą je.
29. A gdy się tłumy zbierały, zaczął mówić: Pokolenie to jest pokoleniem złym; znaku szuka, ale inny znak nie będzie mu dany, jak tylko znak Jonasza.
30.  Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie i Syn Człowieczy dla tego pokolenia.
31. Królowa południa powstanie na sądzie wraz z ludźmi tego pokoleniem i potępi ich, gdyż z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tutaj jest coś więcej niż Salomon.
32. Mężowie z Niniwy powstaną na sądzie wraz z tym pokoleniem i potępią je, gdyż opamiętali się na wezwanie Jonasza, a oto tutaj jest coś więcej niż Jonasz.

33. Nikt nie zapala świecy i nie stawia jej w ukryciu ani pod korcem, ale na świeczniku, ażeby ci, którzy wchodzą, widzieli światło.
34. Światłem ciała jest twoje oko. Jeśli twoje oko jest zdrowe, to i całe twoje ciało jest jasne; lecz gdy tylko jest złe, twoje ciało jest ciemne.
35. Uważaj więc, by światło, które jest w tobie, nie było ciemnością.
36. Jeśli zatem całe twoje ciało jest jasne i nie ma w nim części ciemnej, to będzie jasne całe, jak gdyby oświecała cię lampa (swoim) blaskiem.
37. A gdy to mówił, zaprosił Go do siebie pewien faryzeusz na posiłek. Wszedł więc, zasiadł do stołu.
38. Ujrzał to, faryzeusz dziwił się, że nie obmył się przed posiłkiem.
39. Pan zaś powiedział do Niego: Obecnie wy, faryzeusze, oczyszczacie zewnętrzną stronę kubka i misy, tymczasem wasze wnętrze zawiera chciwość i zło.
40. Głupcy, czy ten, który uczynił to, co jest zewnątrz, nie uczynił i tego, co jest wewnątrz?
41. Ale dajcie to, co wewnątrz, na jałmużnę, a oto wszystko dla was będzie czyste.
42. Lecz biada wam, faryzeusze, że dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z każdego ziela, a pomijacie prawo i miłość Boga; a wszak należało i to czynić, i tamtego nie zaniechać.
43. Biada wam, faryzeusze, że lubicie pierwsze miejsca w synagogach i pozdrowienia na rynkach.
44. Biada wam, że jesteście jak groby nie oznaczone, a ludzie, którzy chodzą po nich, nie wiedzą o tym.
45. A odpowiadając, rzekł jeden z uczonych w pismie(zakonie) do Niego: Nauczycielu, mówiąc tak, i nas znieważasz.
46. On zaś rzekł: I wam, znawcom prawa(zakonoznawcy), biada, bo obciążacie ludzi brzemionami nie do uniesienia, a sami ani jednym palcem swoim nie dotykacie tych brzemion.

47. Biada wam, że budujecie grobowce prorokom, a przecież ojcowie wasi pozabijali ich.
48. Zaiste, świadczycie przez to, że pochwalacie uczynki ojców swoich, gdyż oni ich zabili, a wy budujecie im groby.
49. Dlatego też i Mądrość Boża powiedziała: Poślę do nich proroków i apostołów, a z nich niektórych będą zabijać i prześladować,
50. aby dopominano się od tego pokolenia o krew wszystkich proroków, wylaną od założenia świata,
51. począwszy od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który został zabity pomiędzy ołtarzem i świątynią. Zaprawdę, powiadam wam: Dopominać(żądać)   się jej będą od pokolenia.
52. Biada wam, znawcom prawa(zakonoznawcy), że pochwyciliście klucz poznania; sami nie weszliście, a tym, którzy chcieliby wejść, zabroniliście.
53. A gdy stamtąd odchodził, zaczęli uczeni w Piśmie i faryzeusze gwałtownie nań napierać i wypytywać Go o wiele rzeczy,
54. zastawiać pułapkę(czyhając nań) i próbując wychwycić coś z Jego słów, żeby Go oskarżyć.

dalej->