1. Bracia! Rozkoszą mojego serca i modlitwą do Boga za nimi[Iszraelem] (jest ich) zbawienie.
2. Daję im bowiem świadectwo, że mają gorliwość dla Boga, lecz nie opartą na właściwym poznaniu.
3. Nie rozumiejąc bowiem Bożego usprawiedliwienia, a własne usprawiedliwienie chcąc ustanowić, usprawiedliwieniu Bożemu się nie poddali.
4. Albowiem końcem prawa(zakonu) jest Chrystus, aby był usprawiedliwiony każdy, kto wierzy.
5. Tak bowiem Mojżesz pisze o usprawiedliwieniu, które jest z prawa(zakonu): Człowiek, który spełnił prawo(zakon), przez nie będzie żył.
6. A usprawiedliwienie, które jest z wiary, tak mówi: Nie mów w sercu swym: Kto wstąpi do nieba? To znaczy, aby Chrystusa sprowadzić na dół;
7. albo: Kto zstąpi do otchłani(Abyssu)? To znaczy, aby Chrystusa wyprowadzić z martwych do góry.

8. Ale co powiada Pismo? Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu twoim; to znaczy, słowo wiary, które głosimy.
9. Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jeszu jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz.
10. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.
11. Powiada bowiem Pismo: Każdy, kto w Niego wierzy, nie będzie zawstydzony.
12. Nie ma bowiem różnicy między Judejczykiem a Hellenem, gdyż jeden jest Pan wszystkich, bogaty dla wszystkich, którzy Go wzywają.
13. Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie.
14. Ale jak mają wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? A jak mają uwierzyć w Tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszeć, jeśli nie ma tego, który zwiastuje?
15. A jak mają zwiastować, jeżeli nie zostali posłani? Jak napisano: O jak piękne są nogi tych, którzy zwiastują dobrą nowinę!
16. Lecz nie wszyscy dali posłuch dobrej nowinie; mówi bowiem Izajasz: Panie! Któż uwierzył zwiastowaniu naszemu?
17. Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie przez słowo Chrystusa.
18. Ale mówię: Czy nie słyszeli? Ależ tak: Po całej ziemi rozległ się ich głos, a słowa ich dotarły aż do krańców ziemi.
19. Ale mówię: Czy Iszrael nie zrozumiał? Jako pierwszy Mojżesz powiada: Przez naród, który nie jest narodem, wzbudzę w was zazdrość(zawiść), przez naród nierozumny przyprowadzę was do gniewu.
20.  A Izajasz waży się nawet powiedzieć: Dałem się znaleźć tym, którzy Mnie nie szukali, stałem się widoczny dla tych, którzy o Mnie nie pytali.
21. A do Iszraela powiada: Cały dzień wyciągałem ręce swoje do ludu nieposłusznego i opornego.

dalej->

Wersja robocza