Jak postały demony? Natchnieni prorocy Biblii nie uśmiechali się na myśl o istnieniu demonów, czyli diabłów. Byli oni dobrze poinformowani z dowodami, że demony istnieją, i potępiali kult demonów oraz ostrzegali przed nim wszystkich czcicieli żywego i prawdziwego Boga. W wygłoszonej przed śmiercią mowie prorok Mojżesz powiedział do swego ludu o jego niewiernych przodkach; „Złym duchom składają ofiary, nie Bogu, bogom, których oni nie znają, nowym, świeżo przybyłym - nie służyli im wasi przodkowie.” - 5 Mojżeszowa 32:17 Ponieważ zdobywcy Ziemi Obiecanej nie pozabijali czcicieli demonów, jakimi byli mieszkańcy tego kraju, nastąpiło to, co jest opisane w Psalmie; „Nie wytracili narodów, jak im to Pan nakazał. Lecz się zmieszali z poganami i nauczyli się ich uczynków; poczęli czcić ich bałwany, które się stały dla nich pułapką. I składali w ofierze swych synów i swoje córki złym duchom. I krew niewinną przelali: <krew synów swoich i córek, które złożyli w ofierze posągom kananejskim>. I ziemia krwią się skalała,” - Psalm 106:34-38 Wiele wieków później pomazańcowy posłaniec Paweł napisał do barci w Koryncie, w którym uprawiano kult demonów; „Lecz po cóż to mówię? Czy może jest czymś ofiara złożona bożkom? Albo czy sam bożek jest czymś? Ależ właśnie to, co ofiarują poganie, demonom...