– Mateusza 22: 41-46 „Gdy faryzeusze byli zebrani, Jeszu zadał im takie pytanie: «Co sądzicie o Mesjaszu? Czyim jest synem?» Odpowiedzieli Mu: «Dawida». Wtedy rzekł do nich: «Jakżeż więc Dawid natchniony przez Ducha może nazywać Go Panem, gdy mówi: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje. Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, to jak może być [tylko] jego synem?» I żaden z nich nie mógł Mu odpowiedzieć. Nikt też od owego dnia nie odważył się więcej Go pytać” Tytuł „Pan” był przyznawany Jeszu Pomazańcowi od samego początku, czego dowody przedstawia posłaniec Paweł: „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JESZU JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie” – Rzymian 10: 9 Określenie to wyraża, więc Jeszu Pomazańca, Syna Człowieczego i Syna Bożego; tak jak w Starym Testamencie i Nowym „właściciela wszystkich”. „Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało (…) Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli”. – Jana 1: 1-18