Chwili, kiedy blisko dwa tysiące lat temu po raz pierwszy zostały wypowiedziane słowa: „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”, każdy się zgodzi, że nigdy nie utraciły one swego radującego serce uroku. Słowa te nie wyszły z ust ludzi na ziemi, ale z ust stworzeń niebiańskich, wiernych Bogu zwiastunów(aniołów). Owi zwiastuni ukazali się w całej swej wspaniałości pasterzom pilnujących w nocy swych owiec na polach w pobliżu Betlejem; właśnie tej nocy dziewica judejska Mariam urodziła Jeszu, Syna Bożego. Wypowiedziane wtedy słowa wskazują, co odczuwali zwiastuni(aniołowie), gdy Syn Boży narodził się, jako niemowlę ludzkie. „Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Mariam, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Mariam czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich posłaniec (anioł) Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz posłaniec (anioł) rzekł do nich: «Nie bójcie...